Öfkenin kırbacı direncin sırtını parçalıyor
Kurtarmak imkân dışı�
Ani bir ölümü düşlüyorum artık
Bilincini kaybetmiş an�ın iklimi: ayrılık�
Bir uzaklık bölüyor kavuşmaları
Sesler çocuk oluyor ardımda
Yetim kalıyor umut mavisi
Bir apartman çalmıştı gökyüzünü
Bir hasret yürek sevincini�
Gündoğumunun büyüsünü bozmaya yetecek
Yağmurda dökülen evlerdeki son yakarış,
İnancın sınandığı son dua�
Kurtulmak için,
Geçmişin enkazlarında arıyorum
Arıyorum son defa selamladığım şehri�
Kurtulmak imkân dışı!
Uzak kalıyor gelişlerim
Sokak çocuk oluyor ardımda
Aklımı almaya yetiyor,
Özlemin biteceği dağ dorukları
Varacağım gün, gün varacak ardıma�
Uğurlamaya gelsin beni,
Çöplerinde boğulan sokaklar, caddeler, şehirler
Ve oyunlarını unutan boyacı çocuklar�
Yani; �yaşamak güzel şey be kardeşim� diyen
Ne kadar haklıysa iyimserlikte
Alıp başını giden de haklıdır.
Taşımaz hiçbir yürek hak edilmemiş acıyı�!