Ya kahrımdan öleceğim,
Ya ölüm kahrolacak ellerimde
Ya özgür doğacak güneş,
Ya tutsak düşlerim;
Bu şehri bombardımana uğratacak
Bilinsin
Sancıyan yürek, kederi ilaç bilir
Ya kederi omuzlarken şafağı bekleyeceğim
Ya sancılarla düşmanın gülen yüzünü
Ki o an ellerim ölüme dokunacak�
Vakit çok geç!
Ya yankılarla çoğalacak bir ses olacağım
Ya sesim kalabalığın içinde kimsesizleşecek.
Örselendim ama usanmadım! ! !
Zaferin kıyısına varamazsam
Uçurumun kıyısındaki insan olacağım
Vakit çok geç!
Kendimi unuttum bin yıldır acılarıma küstüm
Kandırıldım adına acı dediklerine yandım
O keder ki beni ölü yapar
O karanlık ki güneşi zincirler
Ya acıyı hiç bilmeden yürüdüm
Ya da yürürken acıya saplandım�
Ve ben vurulsam da
Uslanmadım! ! !