I
'Yaşanmışlık kadar derin bir bakışım ben
ve adını bilmediğim bir şair kadar ölü...'
Kollarıma sığınan ateşlerden
tutuştu sayfalar, yanık yerinden başlayarak
şiirler yazdım ben!
Bir çiçeğin ölüme eğilmiş başını
denize dökülmeden önce beni kirleten atıkları...
İnsan dedikçe sevgiyi imgeledim
Kalburüstü dünyalara.
Bana kalan tek söz boşluk oldu
Duyduğum an, dünden başladım yürümeye.
Oysa zamandan yana gebeydim
ve hayat
yarını doğurdukça yazılırmış meğer
bilemedim…
II
Uykuda unuttuğum şiirlerden
kaçtıkça kendime
gerçeği öptüm, ışıldadı ten.
Mahremine dokundukça uzak şehirlerin
yeni bir coğrafya uydurdum
dilimin gölgesinden…
Yarınları örttüm sonra
dünden gelen şiirlerin üzerine
Ve şu anın gözünde aşk olabilmeyi diledim
gün çatladı...
Adını yağmur sandığım
birikiverdi düşle gerçek arasına
Sinsice…
Bir bakışım kaldı bende
baktıkça hayata küsen
'Yazmak neyi değiştirdi ki?'