Her şiirde anneye rastlayınca
Cinsiyet değiştirdi dizelerin felaketi
Bu yüzden yazmaya korktuğum bütün şiirlere
Baba dedim ben
Kötü okunmuş bir şiiri susamlara dinletip
Martılara atardık simit üzerinden,
Sessizliği haykırsınlar diye…
Susmalıydılar; çünkü
Onlar susmadan susmazdı içimizin denizi.
Biz kayıp dalganın üşüyeni…
Beklerdik o yalnız kayanın üzerinde
Parmak izlerimizi reddeden çakıl taşları sektikçe
Üç kuşak sevda kıvılcımlanırdı Marmara'nın teninde
Alev alırdı, sırtımızı denize döndüğümüz tüm fotoğraflar
Yanık bir şiir susamı kokardı babam…
Ne zaman mısra olsam
Babamı çıkarıyorum cebimden
Haritası çizilmemiş bir gök çömelirdi başımıza
Gürledikçe ıslanma ihtimali açardı içimiz.
Sulu geçmişler çizen yağmur parmaklarını
Sıkardım saçlarımdan, kuruyuncaya kadar sesimiz…
Babam bir kuyu olurdu mahsusçuktan
Toplayıp dökülen damlaları, benim için
Nilüferler yüzdürdüğünü sanırdı gözlerinde
Baba
Ben ne zaman bir nilüfer gördüm, sorsana bana!
Ne zaman bir kurbağayı prense döndürdüm?
Halka açık bir romanın yansımasıydı
Dilinde yuvarlanan kaçamak cevaplar,
Evhamı kovalardım bıyıklarının altındaki susuşta,
Kış bize tavandan gelirdi işte o zaman.
Çatısı olmayan evimizde su sızıntısı…
Gözlerim çok üşüdü o evde
Gözlerim çok düştü babam sus oldukça…
Saklansın cevaplar istediği kadar, bulamam artık onları
Büyüdüm!
Evhamı kovalarken, suslardan düştüm
Sus oldum
Yitik şairin kaleminde kayboldum…
Ah baba şiirler katlanmaz öyle dörde
Kat izlerinde çırpınan kuşları düşün şimdi
Hepsi göçsüz kaldı kırılan bir harfin içinde
Dudaklarımdan anlamını kaçırdım hayatın
Ateşböceği söndürdü kendini
Kör oldum!
Kaplasam şimdi bu şiirle en sevdiğim kitabı
Nefessiz kalacak, adı göçe yasaklanan kuş
Ben duymayı unutacağım.
Anneler seslendikçe sayfalara, suskular öpeceğim
Tüm babaların bıyıkları altından…
Ölüler korkar mı?
Ölülerin babaları şiir susamı kokar mı?
Ben yazmaktan korktukça
Şiir dediler paytak kelimelerime
Ben baba demeyi öğreniyordum sadece…