Aslında sevi harabeleri vuruyor cama,
Yağmur değil bu; bir baksanıza!
Bitevi arzuların düşük aydınlığında
Unutulmuş ayın küskünü bu.
Dinleyin! Garip sesin ölümsüzlüğü
Tanıştırılıyor yalnızlığıma,
Bu yağmur değil, bir dokunsanıza!
Hayat yorgunu bir dilencinin
Bozdurduğu umutları kokuyor toprak.
Yoksa damlalar vuslatına
Hiç olur mu bu kadar korkak?
Bir yanım üşüyor, kavağın devrik gövdesinde
Bir yanım göçmenliğine düşüyor...
Pencereler dolusu evlere dolan,
Yağmurun raksettiği koku, bu değil aslında!
Süresiz vedaların savcı gözü, çınlatıyor camları
Bu değildi yağmur; yakıyor canımı...
Deli yangın izleri sürüyor
Tül ardı yüzlerin resmine.
Kırık yansımasında çocuk cesetlerim;
Elinde tutuşan bağ bozumları, nefesim...
Yağmur değil bu, bir baksanıza!
İlk defa korkuyorum... Islaklığım diken başı
Baba nerdesin? Yağmur koynumda: akıl dışı!