"Dudakların kıyısına su&anası intihar vurduğu portrelerde,
Sen seni senden sıyırıp atıyorsun yarım ten&suskun usanç"
&&
Tanımak seni;
Denizi aşkın gel gitli sarnıcından
Eski püskü İstanbul bileklerinde,
Kana kana dolaştırmak,
Tuzlu güvercin öpüşlerini serbest kılmak,
Elleri bulutlara değen Aya İrini&nin,
Asfalt kambur&geniş yüzü eğik,
Kulaklarını kaşıyan boşluk çınarlarında,
Süresiz terklerin mekanı bir esnaf lokantasının,
Koyu laci çorak toprağına
Sahici kızıl güneşler
Tüm gizli öznelerini bırakırken,
Ve bilmek;
Seni beni&kör&kör,
Dünyanın yedi kat hiçine gömseler
Adını koyamayadıklarımızdan,
Bir fazla ese sahip olacağımızı,
(Sahi adını koyabilenler çok mu mesut öte kelamlı diğerlerden&)
Ki bilmek;
Cami avlusuna bırakılan katolik bir şiirin de,
Kod adının;insan olduğunu,
&
O sütten kesik yiyen&ayrılık ideleri rahat vermez;
Dara düşer ya vakitler,akrep yelkovan ipotekli,
Evler kireç kireç döker dülger balığı pullarını,
&kirlenir yorgun masumiyet,
Düşlerimizi bir iki kırptık diye var sanırlar,
Gecenin iri kovuğunda sırt sırta uyandık ya,
Karanlığa aşeriyor diye yaftalarlar,
Şiirin buzsuz morgunda gezinmemizden,
Ha öldü ha ölecek dizeleri manasında sustururlar,
Bir sen bir ben biliriz ateş mühür&
Kapalı yer korkusundan olmadığını,
Sende kapalı kalamamamın...
Sen seni unutma hiç,
Benim gücüm yok...