I
Moskova...
Ceplerim yamalarında bir utangaç-kafiyeli güneş
Dudağımın kapı girişinde,Nazım'ın tuzlu mısraları.
Sokaklar upuzun,bembeyaz yalnızlıklara dayalı sırtları
Tutsaklığını tırmalayan bir gözlü atmaca misali
Yorgun, sancıyan uzuvları ile sessiz caddeleri.
II
Ellerinde akşam sefaları açan
Küçük kız çocuğu
Bulandığı aksak kırmızılardan
Göğe çıkmak üzere
Issız bir parkın köşe başı hüzünleri
Yalınayak bir salıncak
Yükselişlerinde çizerken umudu
Onu karşıdan izleyen
Komşularının ispiyonladığı
Uçurtma eskisi
Uçurtmalıktan arda kalanı
Taşıyor cılız bedeninde.
III
Seni anımsıyorum Matilda
Hayalet kentinin
Hayalet uçurumları arası
Seni Matilda
Ve acımasızlığını
Kızıl ordularını yüzünün
Sözlerinin
Buz gibi mahzenlere ruhumu taşıdığı
Kör işkencecilerini
Ah Matilda!
Bu sevgi ihtilali fazla mı geldi yüreğine?
IV
Teninin altında yön değiştirdiği geniş Volga
Artık çokça katı çokça sakin ve ölü çokça.
Bedeninin
Kızıl Ekim'i yerini beyaz aralıklara terk etmiş
Hiçbir "aşk" ın geçemeyeceği.
Vakit dardı Matilda
Vakit bir yaşayanın ölemeyeceği kadar dardı.
V
Ah!
Matruşka bakışlı Matilda
Gözlerin sevgisi içinde
İhanet
İhanet içinde
Ayrılık
Ayrılık içinde
Ölümü saklayan kadın
Neredesin şimdi?
VI
Sunu;
Bilmediğim kentlere
Tanımadığım kadınlara
Yazma meylime neden;
Tüm kentleri bir kentin doğurması
Tüm kadınların tek kadından yansıması.