Varlığın tüm düşüncelerimi karartıyor
Bakışların canımı acıtıyor
Gözlerinde ki o eski ateş
İçime düştüğünden beri dinmek bilmiyor
Devamlı bir acı bu
Kapanmayan bir yara varlığımı kaplıyor
Varlığımı da karartıyor düşüncelerim
Varlığın gibi
Ve geziniyorum hüznün yollarında
Hasta bir hayalet gibi
Bir türlü ulaşamadığım sis perdesinin ardında
Sen duruyorsun, alevlerin her yanımda
Gözyaşlarım hafifletse de bu yangını
Tükenmiyor
Ben lider vasfını üstlenmiştim
Kabullenemezdim zayıflığı
Küçük gördüğüm sen
Kederimi darbeledin
Ve yenilgiyi kabullendirildim
Sessizlik daha da acı verici
Öylesine güçlü ki
Ne kadar zayıf olduğumu hatırlatıyor bana
Ve sen durduğun o sisin içinde
Tüm gücüm ve ruhum
Ölü bir ışık gibi ellerinde...
Kazanılmış bir zafer olmasa da ortada ki
Beni perişan eden bir yenilgi
Dökülen onca gözyaşı
Çekilen onca acı senin içinken
Nasıl güçlü olduğumu söyleyebilirim ki?
Ozan Oğuz