Boşluğa düşüyorum gittikçe
Yere çarpmama ne kadar kaldı bilmeden
Karanlığa gömülüyorum onu düşündükçe
Dünyam alevler içinde
İçimi sapasarmış.
Aşkı üzerimde bir esinti gibi
Ama sadece yangını çoğaltıyor.
Sadece o geri alabilir her şeyi
Ve geri verebilir bana
Bu kısa zaman içinde kaybettiklerimi
Tam kazanmak üzereyken yeniden
Tam da içimde ki yangın dinmişken
Yağmur dindirmiyor acılarımı
Karanlık üzerime çökmüş bir şemsiye gibi
Çığlıklarım içimden,
Ve bitiş gözüktü sanırım
Bu yangının sonumu yoksa
Ve son yazdığım şiirler mi?
Duygular hapsolmuş içimde
Her aldığım nefeste o var
Her yaptığı harekette
Onu izliyorum
Ve her bir sözünde
Başkasını bulduğumda
Her gün biraz daha inciniyorum
Benim taştan bir kalbim yok
Ağlayamasam da, uzaklaşamasam da
Hissediyorum
Ama biliyorum ki bu şekilde yaşamaya mecburum
Ama bitiş gözüktü
Ve aldığım nefeslerin son olmasını umut ederek
Bilinmez bir yola doğru
Devam ediyorum
Ve hayat beni sürüklerken umutsuzluğa
Tutunacak bir dal arıyorum
Kalbimden silip atmak istiyorum onu
Ama bu imkansız görüyorum
Bu kaçıncı kalp kırıklığı
İsyanım sadece kendime
Kızgın değilim kimseye
Madem bana hiçbir şans verilmeyecek
Bu zalim dünyaya
Ben de artık
Veda etmek istiyorum
Ozan Oğuz