Ne yöne doğru gittiğimi bilmeden
Sürdürüyorum hayatımı
Başını ve sonunu önemseden
Herşeyi şansa bırakıyorum
Peşinden koşmuyorum
Çünkü yoruldum
Acılar sürsede
Katlanmayı deniyorum
Kimsenin alacağı bir şey kalmasın diye
Ve bu bir hoşça kal oluyor
Ve ben de umursamıyormuşum gibi gözüküyor
Aslında öyle ihtiyacım var ki ona
Onsuz güneşim öyle uzakta ki
Karanlık yavaşça solarken bile
Hiç kaybolmuyor
Ve önümü göremiyorum
Öyle ulaşılmaz geliyor ki
O yokken suskunum
Düşlerim yok, uykusuzum
Bu yoklukta kendime bir varlık yaratmaya çalışıyorum
Küçük şeylerden mutlu olmaya çabalıyorum,
Ama öyle büyük ki mutsuzluluğum
Tatmin olamıyorum hiçbir şeyden
Öyle bir düşüş ki bu
Kurtulamıyorum karanlık düşüncelerden
Ve boşluğunda kayboluyorum
Bu değişimi kabullenmeliyim
Acıyı azaltmak için
Yağmurdan kaçmalıyım
Ve arkamda bırakıp herşeyi gitmeliyim
İhitiyacım olduğunda yanımda olabilecek biriyle
Kendi güneşimi yaratmalıyım
Ve aşkımı o karanlığa gömmeliyim
Çok zor ama gitmeliyim
Ozan Oğuz