Herşey mükemmel
Daha nasıl olabilir ki?
Herşeyin kötüye gitmesindense
Elinde sıfır kalması daha iyi
Olumsuzluktansa
Sonuçsuzluk daha iyi
Ki bu yeni bir başlangıç olabilir
Bir isyanın sonu
Bir başkaldırıştı kendime
Şimdi ise beni kamçılayacak bir sebep
Boşlukta çırpınırken
Bir amaç buldum işte
Ama sorduğumda kendime niye diye?
Çok sebep var aslında
Para yok, pul yok
Kendim gibi biriyim
Biraz da safım, aklımdan kötü bir şey geçmiyor
Ben buyum işte
Hep geleceğe yönelik düşünüyorum
Karşımdakine çok değer veriyorum
Hakettiğinden çok belki de
Ki o bana hiç değer vermezken
Vermeyecekken
Gerçekleri görmem ise
Çok zaman alıyor
Verdiğin sevgi kadar
Alırsın diyorlar
Eğer doğruysa bu
Çok sevileceğim demek
Ama bugüne kadar gördüğüm
Yanlışlar oluyor bu durumda
Ve sevgim boşa gidiyor
Dolaşırken boş sokaklarda
Anlıyorum ki
Ben bir salağım
Ve kızıyorum kendime
Herkesi kendim gibi sandığım için
Her defasında diyorum ki kendime
Bir daha sevmeyeceğim, değer vermeyeceğim
Ama her defasında vazgeçiyorum
Yine aynı başlangıç ve son
Bir avuç küçük beyinli kıçıkırık insan yüzünden
Kendime işkence ediyorum
İsterdim ki sevmek
Filmlerde ki hikayelerde ki gibi
İsterdim ki mutlu olayım
Sonsuza kadar sevdiğimle olayım
Suçlu kimse değil, suçlu benim
Neyse bu şiir daha böyle çok uzar
Benim gibi bir hıyar, anca böyle bir şiir yazar
Ozan Oğuz