Çölde esen serin bir rüzgar gibiydin
Yüzüme güneş acımasızca vururken
Nefes bile alamazken
Beni rahatlatan sendin
Soğuk çöl gecelerinde
Yıldızlardı hayallerime şekil veren
Onları dolduran ise sendin
Ve sen vardın içinde hepsinin
Güneş dönerken kahverengiye
Fırtınada kum dolarken gözlerime
Ben neredeyim böyle derken?
Bir haykırıştın içimde sen
Ve zorluklara aldırmayıp devam ettim
Yolumu kaybetsemde
Zaten kaçış olmayan bu çöle senin için girmiştim
Ulaşmak istediğim de sendin
İzin ver sana ulaşmama
Bir yol göster bana
Gözlerim göremezken
Kararırken baktığım her şey
Bir ışık tut bana
Nasıl dönebilirim ki sensiz
Çıktım bir kere bu yola
Korkuları çoktan geçtim
Aştım yılların denizlerini
Ve sonunda takıldım burada
Bulamadım iz bırakmadan geçtiğin yolları
Nasıl bulabilirim ki
Duyduğum hiçbir sözden anlam çıkaramazken
Böylesine kapalıyken kapılar
Gel de boz bu fırtınalar sonrası sessizliği
Gel de artık sona erdir bu kayıplığı
Ozan Oğuz