Dokunamaz, hissedemez
Ve dönmeye cesaret edemez o günlere
Çocukluğunun yaşanmamışlığında ki kara günleri
Hatırlayacaktır; istemese de
Ağlayamaz
Akıtamadığı gözyaşları iççinde büyümüştür
Ve onu boğan kederlere dönüşmüştür
O küçük çocuk olmuştur kederlerin adamı
Yüzünde ki derin çizgiler
Saçlarında ki belirgin beyazlar
Yıpranmışlığının izleridir
Hayatın onda bıraktığı tüm izlerin
Ve tatmadığı tüm zevklerin
Elini açıp dua ettiği o günler
Ona hiçbir şey getirmemiştir
Peşini bırakmamıştır kederler
Ve dinini kaybetmiştir
Boşluğun içinde kaybolmuşcasına
Yankılanır derin derin çığlıkları
Kötü kaderine haykırışı
Hala o küçük çocuk vardır içinde
Ne yapsa kurtulamadığı
Kederler içinde boğulmuştur
Kimse anlamaz, duymaz sesini
Görmez yüzünü, acı dolu bakışlarını
Kölelikle geçmiştir onun hayatı
Ve yaşamaya devam eder
Sonunu umut ederek kederlerin adamı
Ozan Oğuz