lk gördüğümde onu öyle uzak hissetmiştim ki
Yüzünde acının izleri
Kendini korumaya almıştı
Yanına yaklaşmak öyle zordu ki
Bir anda buluverdim kendimi içinde
Kederli günlerin yankısı vardı sesinde
Gülüşünden bile hissetmek mümkündü
Gözlerinde hiç neşe kıpırtısı olmayan
Kelimelerin anlatmaya kefaretsiz kaldığı
Kendini yok olmuşluktan var eden
O küçük kederli kızı
Oysaki bizi çeken bir şeyler vardı
Belki de gözyaşlarını geçmişte bırakıp
Hep sızlatacak olsada kalbimizi
Acıyı geride bırakma zamanımız gelmişti
Pusuya yatmış hüzün yükseliyordu gözlerinden
Dalga dalgaydı buğday sarısı saçları
Vuruyordu kıyılarıma acı acı
Hüzünlerin dalgaları
Ölümsüzlüğe gidişti sanki sessizliği
Bunca hüzün arasında mutluluk onu bekliyordu
Mavi gözleri bir okyanustu sanki, uçsuzluktu
Ben hüznünü sevmiştim,
Ve o durdu
Başkasına sözüm var dedi ama ya kalbi
Benim için tek umuttu
Ve şimdi bilemiyorum
Belirsizlik ve hüzün yağıyor
Omuzlarımda bir yük gibi birikiyor
Çıt çıkmayan sessizlik kaplıyor
İşte böyle bir umut benim ki
Sözlerin önemi yok ama kalbin belki
Umarım bulur mutluluğu
Yaşatmasa da bana
Sonsuza kadar yaşar kendi