Henüz 15 indeydi
Yüzünde ki masum gülümseme daha solmamıştı
Hala çocukluğun verdiği izler devam ediyordu
Yüz ifadesi, hareketleri
Saf ve temiz düşünceleri
Umutla doluydu gök mavisi gözleri
Bakışları aratmazdı baharın gelişini
Göremezdi ki yolun sonunu
Henüz başlamamışken
Her yol gösterene inanabilirdi
Öyle de oldu
İlk önce ciğerlerine doldu
Duman duman
Gerisi geldi, durmadı
Sonra da damardan
Sahte bir dünyaya kandı
Hayatını ona göre kurdu
Ve aklının kontrolünü kaybettiğinde
Tüm yalan vaatlere inandı
Oysa ki ne güzeldi herşey
Önünde uzun ve güzel bir hayat vardı
Ama o yanlış yolu seçti
Ve kimse ona engel olamadı
O 15 yaşında bir çok şeyi yaşamıştı
Daha mutlu bir güne
Daha mutlu bir yere gitmek istemişti
Ama karanlığa sürüklendiğini
Geç de olsa anlamıştı
Ama artık çok geçti
O masum şirin kız
Yüzünün yaşlanmışlığı
Çökük morarmış gözaltlarıyla
Ve pişmanlığının kurumuş gözyaşlarıyla
Odasında yatıyordu bir gün
Ve bir not yazılıydı
Son cümlesi ise
Çok pişmanın ve sizi çok özleyeceğim idi
Ve yüzünde ki masum ifade tek yitirmediğiydi
Ama artık çok geçti
Çünkü o çoktan gitmişti.
Ozan Oğuz