Kalbim hala atarken
Vazgeçmezken amaçtan
Ruhum hala beslenirken
Umutlardan
Gözden yavaş yavaş kayboluyor
Zihnim arınıyor kayıplardan
Değişimi kabullendim
Tekrar ortaya çıktığın
Ve bitimiyle gözden kaybolduğun
Kabuslar sürsede
Gecede soğuk üzerime örtülmüşken
Ölümü yakın hissederken
Güneşin sıcaklığıyla dönüyorum hayata yeniden
Gözyaşlarının içinde boğulurcasına
Yasın içine daldığım
O günler senle birlikte geride kaldı
Beynimin içinde ne varsa sana dair
Temizlendi ve terkedildi
Dönüşsüz ve sürekli olarak
Gözlerinde ki sinsilik karıştırdı aklımı
Her nefesin bir bulut misalı
Yalanlarınla güneşimi kapattı
Buğulu görünüşün ve oyunların
Görmemi engelledi
Ama yağmura arkamı dönüp gitmemle
Soğuk günler geride kaldı
Seni sisinle başbaşa bıraktım
Seni de kör ediyor
Göremiyorsun sonunu
İzin vermezsin ki
Kimsenin yardım etmesine
Yine de benim içim huzurlu
Bir kurtuluşun üzerine yazılmış
Bir rahatlama şiiri bu
İçimde bir acıma duygusu
Öyle güçsüzsün ki
Kimse sana kal demediğinde
Kabusu hissettiğinde
Ne yapabilirsin ki?
Keşke izin verseydin seni iyileştirmeme
Ama artık çok geç bunun için
Gecelerin soğukluğunda
Ben olmayacağım yanında
İhtiyacın olduğunda
Ben güneşe doğru yol almış olacağım
Sen boğulurken hüzünlerde
Kaybolurken karanlıkta...
Ozan Oğuz