Unutamıyorum
Yağmurların dindiğinde ve güneşin açtığında
Onu unutabileceğimi düşünmüştüm
Ve yeni bir yola koyulabileceğimi
Aklımdan herşeyi silerek
Ama bu kadar zor olabileceğini
Onun güneş ışığım olacağını
Ve onsuz açmayacağını çiçeklerin baharda
Ve bana gülümsemeyeceğini günlerin
Hiç düşünememiştin
Ama mecbur olunca unutmaya
Kalbimi dinlememeliyim
Biliyorum unutmalıydım
Bu şiiri de yazmamalıydım
Bazen çaresi olmayabiliyor
Bazı şeylerin
Ama bu bir yaz akşamında
Kışın karanlığına mahkum olmak gibi
Hiçbir şey zevk vermiyor bana
Yanımda olmasınden başka
Sahilde bakarken denize
Bir boşluk hissediyorum
Bir uzaklık gizli denizde
Bir acı gizli ayışığının vuruşunda
Bu boşluğu doldurmak için içsem de
Sarhoş olamıyorum
Şişelerin dibini gördüğümde
Anlıyorum bu kendi çöküşüm
Ve düşünüyorum ruhumun sarhoşluğunda
O olmadığı sürece bu boşluk dolmayacak
Ve güneşim doğmayacak o olmadıkça
Daha nereye kadar gidecek böyle bilmiyorum?
Daha ne kadar o olacak aklımda?