Yağmurla birlikte
İçimde karanlık büyürken
Yaraları sarmaya çalışırken
Unutmanın acıyı azaltacağını düşünmüştüm
Karanlık yavaş soluduğu zamanlarda dahi
Azalmadı acı
Ama unutmayı başardım
Ya da ben öyle zannediyorum
Sandım ki uzaklaştım
Ama anladım ki kendimden uzaklaşmışım
Bir daha geri dönüş yok benim için
Arkamı dönüp yağmura gittiğimden beri
En ihtiyacım olduğum zaman da
Zamana tutsağım
Saatler gelip geçiyor
Ama hiçbir şey değişmiyor
Kabullendiğimden beri
Bu değişimi
Belki de gitmeliyim
Kimse kalmamı istemezken
Ama nasıl?
Acıdan kaçış yok biliyorum
Ona dair ne varsa yakmışken
Ve aklımdan çıkarmışken
Anlıyorum ki aslında
Onu sevmiyormuşum
Sadece vaktimi boşa harcıyormuşum
Sandım ki ki o bana unutturabilir herşeyi
Unutturabilir acıyı
Oysa onun sandığım kişi olamadığı
Anladım geç de olsa
Ve benim için hiçbir değeri kalmadı
Mutluluğun uzak zamanlarda saklı olduğunu
Umut ederek
Yola devam ediyorum
Ve elimdekiyle yetiniyorum
Ki satın alacak gücüm yok zaten
Olsa da değmez
Sahte bir aşk için
Yağmura arkamı döndüm bir kere
Artık dönüş olmayacak
Ya devam edecek
Ya da son bulacak bu hayat
Gitmeyecek böyle
Karanlık daim olacak
Ya da parıldayacak tekrardan
Göreceksin bakınca gözlerime
Çılgın bir elmas gibi parlayacak
Ya da sönecek kor olup yanacak
Kalbimle birlikte
Ve geriye ne kaldıysa
Yağmurla birlikte yok olacak