Sen bu yerden gittin gideli ana
Cihetsizim; sağım solum kalmadı
Dizlerinin dibi sılaydı bana
Kanadım kırıldı, kolum kalmadı
Harflere sığındım sözü bırakıp
Mısralarım oldu kendime rakip
Hokkalar devrildi, bitti mürekkep
Lisansızım anne; dilim kalmadı
Karânî olsaydım; sen olsan tasam
Yemeni olsaydım; başına atsam
İsterdim; güzel bir mevsim anlatsam
Sonbahardan başka iklim kalmadı
Kalmadı düşmanım, kalmadı dostum
Gayretim kalmadı, tükendi kastım
Gönlümde kalan son dostu ben astım
Verip alınacak selâm kalmadı
Ne gökte bir melek, ne yerde mahlûk
Bana senden yakın kılmadı Hâlik
Gönlüm, 'Ana! ' dedi son bir defâlık,
Edilecek başka kelâm kalmadı...