Islak bir günü kuruluyor rüzgâr,
Saçlarında kış güneşi,
Terkisinde poyraz.
İki söz arası ayrıntılarda kaldı aklım;
Deli gömleği giydirmiştim oysa
Astarsız mavidendi,
Yalınkat sevdadan dokunmuş bir ömürdü biçtiğim.
Ayrıntılarda kaldı aklım;
Delilik, en çok gömleğe yakışıyor çocuk.
Ömrüme biçtiğim bir deli mavi;
Derinliğimi arıyorum; kaç gömlek?
Sesimi arıyorum çocuk;
Sesimi arıyorum; saçları rüzgârlı küheylanlar bekliyor,Uğultulu ırmaklarda beni.
Sesim, soluksuz mavi,
Sesim, gömleksiz deli ve yitik
Kendi sözlüğünde.
Kokusu yok….
Kokumu arıyorum çocuk;
Kokumu arıyorum, kış çiçeklerinde.
Bir kasımpatı yorgunluğu güzden kalan;
İki damla yaş Kasım ayı ve hüzün grisi Ankara;
Bu ben değilim çocuk,
Bu benim kokum değil….
Koklaya koklaya kendimi arıyorum, bir kış sokağında,
(Ben, nece kokardım anne?)
Hüzün kokuları yakıyor genzimi,
Astarsız bir poyrazda üşüyor yalınkat yüreğim,
ve ben gül kokmak istiyorum çocuk,
Pervasız gül kokmak istiyorum kendi bahçemde;
Kendi rengimde kokmak istiyorum rüzgâr zamanı,
Islak saçlarımda güneş,
Yüreğimde sevda,
Aklımda bir deli gömleği;
Astarsız mavi,
Yalınkat….