Ben anneyim, duyun beni!
Oğullar, kızlar doğurdum.
Ben anneyim, duyun beni!
Ben doğuranım...
Diyarbakır'lıyım yedi atadan.
Ben anneyim, duyun beni!
İstanbul'da sürgündeyim.
Sürgünümde anneyim,
Ben doğuranım...
Dedem, meclis-i mebusandı Atatürk'ün meclisinde.
Babam Kürt beyiydi,
Bir dediği iki olmazdı, birlikte beraberlikte.
Beylik dediğin vermekle olurdu.
Toprak ana, analar anasıydı;
Bire bin katar da verirdi çocuklarına.
Ben anneyim duyun beni!
Memleketimde yaşayıp, toprak anadan beslendim.
Ondan öğrendim, sevdiklerime bire bin vermeyi.
Kocama sevdalar besledim yatağımda, toprağımda.
Oğullar, kızlar doğurdum boy, boy.
Ben anneyim duyun beni!
İlk sevdamı askere yolladım;
Rojhat'ım benim, şehidim...
İkinci sevdamı üniversiteye, felsefe okumaya;
Yollladım yollamasına da.
Cansız bombalar uçuştu bir gün medya ekranlarında,
Ahmet'im dönmedi, yolladığım okuldan...
Felsefe kitapları okunmadan kaldı...
Terörist felsefeci diye anılır oldu...
Ben anneyim duyun beni!
Şehit annesi diye övdüler önce,
Rojhad'ıma yandım, anlayın beni...
Terörist annesi diye dövdüler bir zaman,
Ahmet'ime de yandım, anlayın beni...
Ben anneyim, duyun beni!
Rojhad'ım devletin şehidi,
Ahmet'im devletin teröristi.
Oğullarım benim, sevdalı yüreklerim...
Ben anneyim, duyun beni!
Ben doğuranım! ...