Sende gaza geldin, burnun büyüdü,
Zengin yaşam dedin, dinlemedin öğüdü,
Sonunda pişman olup, yakıyorsun ağıdı,
Doyma pişmanlığın, olacağı buydu.
İşim yoktu benim yalan, dolanla,
Yetinmedin gülüm elde olanla,
Şimdi mutlumusun, zengin kocanla,
Doyma pişmanlığına, oturup ağla.
Sana huzurlu bir yuva vaadettim,
Ama sen elinin tersiyle ittin,
Gelmedi işine burnunu büktün,
Doyma pişmanlığına, çünkü hakettin.
El oğlu acımaz vurur tekmeyi,
İşte gördün şimdi, fırsat tepmeyi,
Sana dedim gülüm ararsın beni,
Doyma, pişmanlığına doyma emi.