Bu dünyada gam çekerek geçti hayatım,
Mutlu olmaktan başka yoktu muradım,
Anladımki mutluluğu yanlış yerde aradım,
Yuvasız kuştan gayrı, kim anlar beni.
Yeri geldi isyan ettim kadere,
Öyle zaman oldu ki, gömüldüm hep kedere,
Anladım ki bunca zaman boşa geçmiş haybeye,
Kara topraktan gayrı, kim anlar beni.
Beni anlamayanlara sitem ederim,
Anlamayan varsa sorsun, tekrar söylerim,
Doğrumu söyledim ben, başka ne derim,
Sırdaştan dosttan gayrı, kim anlar beni.
İnsanın insana, kalmamış ki saygısı,
Mal mülk olmuş, insanların kaygısı,
Beni anlamayanın, buysa şayet doğrusu,
Yiğitten mertten gayrı, kim anlar beni.
Ben sözümü taşa desem, dile gelirdi,
Hiç değilse susardıda haddi'n bilirdi,
Gör bak insanoğlu, Sinan nasıl delirdi,
Duvardan taştan gayrı, kim anlar beni.