Boş durmadım bunca yıldır çalıştım,
Çok kahbelik gördük ama alıştım,
Ben herkesi kendim gibi sanmıştım,
Anladım ki beş parmağın beşi bir olmaz.
Her olur olmaza aklımı yordum,
Haksızlığa çare için düşündüm durdum,
Bazen sabrettim de bazen kudurdum,
Anladım ki benim gönül laftan anlamaz.
Öğrendim ki garip için kendini unutanı,
Göğüs gerip haksızlığa karşı koyanı,
Yanlışa sapmayıpta doğru yolu tutanı,
Zalim kıçın yırtsada gariban unutamaz.
Anlamadım insanoğlu niye korkar ölümden,
Ölümden öte köy yok, ne kaçar ki zalimden,
Dünya neden dar gelsin, bir kaç itin yüzünden,
Gördük ki, canı tatlı olan huzur bulamaz.
Bazen şeref için ölmeli insan,
Dur demeli haksızlığa etmeli isyan,
Ezilmeye mahkumdur sesi çıkmayan,
Bildik ki zalim, kükreyene karşı duramaz.