Sürüp gidiyor hanidir
eski sevgililer bezedikçe saçlarını
yüzünün en dokunaklı büklümünde
seğiren kuşku
aşk yalpalayan
şimdiki zaman krallığında şaşkınım bir süredir
Bir tren kadar kararlıydım oysa
sevinç kadar tehlikeli
mutlu köpekleriydik tekinsiz gecelerin
kaf kaf kaf
içimde büyüyen milyon yıllık hüner
odaların üstüme som kilitli
Ahir zaman mahallelerinden
yüklendikçe kainat
hışır kağıda düşer aklım
yavaş tok kanar mürekkebi
Sürüp gidiyor hanidir
kirli sarı melez bir zaman
belki de hiç söz etmemeli
serotonin çiçeklerinden zehirli kırlangıçlardan
insan çaresizse
elleri de öyledir