Bazen bir albüm çıkartıyorsun ve plak şirketi bunu görmezden geliyor ve birçok insan albümün çıktığından bile haberdar olmuyor ve ben gidip "hey millet, bakın bana! ben havalıyım!" diye bağırmıyorum çünkü george harrison bu değil.

Rap müzik sadece bilgisayarlaştırılmış bir saçmalık. Top of the pops ı dinliyorum ve üç şarkıdan sonra birini öldürmek istiyorum.

Bangladeş'i yaptığımda birkaç ay boyunca sabah akşam insanları arayıp buna katılıp buna bağlanmalarını sağlamaya çalıştım. Bugünlerde birini arıyorsun ve hayatın kabullenilmiş bir gerçeği olarak genelde bir şey bağışlıyorsun.

Müziğimi 20 yıl önce ya da yarın yapmış olmam önemli değil. Modaya göre değişmiyor. Altı ayda bir pantolonlarım daralıp genişlemiyor. Müziğim hep olduğum gibi kalıyor, ben onu öyle seviyorum.

Bence popüler müzik gerçekten garipleşti. Ya o şirin şey ya da sert, kötü şeyler. Yine gençlerle hayat bulması güzel.

Arkadaşlar diğer hayatlarda bildiğimiz tek ruhlardır. Birbirimize çekiliyoruz. Ben arkadaşlarım için böyle hissediyorum. Onları sadece bir gündür görüyorsam bile farketmiyor. Onları iki yıl tanıyana kadar beklemeyeceğim çünkü bir şekilde zaten önce başka bir yerde tanıştık.

"gülümsüyorum. " (çok gülmediğini söyleyen bir gazeteciye. ).

Selam! benim adım george ve ben gitar çalıyorum!

Gazeteci: "evli misiniz?" harrison: "hayır, george'um. ".