Artık öğrendim ki; kimi sevdiğin önemliymiş. Uzun yolu göze alamayana kelebek olunmazmış. Nefesi yetmeyenle dipte hazine aranmazmış. Aşkın ibadetini bilmeyene bayram bağışlanmazmış.
Senin adın bile geçmedi; ama ben seni hiç unutmadım.
Acaba uzakta olması mıdır onun en büyük cazibesi.. ? mesafe midir acaba onu her an özlenen bir düşe çeviren.. ?
Yanımda mutsuzsan eğer, benden uzakta mutlu ol diyebilecek kadar seviyorum seni.
Yokluğunun soğuğunda üşümektense varlığının ateşinde yanmak isterdim... Üşüyerek yanmayı yanarak üşümeyi yazık ki ben senden öğrendim.
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi; insan hergün anımsar mı aynı gözleri ?