10'lu yaşlar; kısa şort, beyaz Converse, kafada bandana, Michael Jackson idolüm ve sürekli dans ediyorum. 20'li yaşlarda gelecek kaygısı taşıyan dertli bir Tolga. 30'lu yaşlarsa hayatımın çok güzel bir dönemi. Şimdi hayatımın nereye gittiğini tahmin edebilir durumdayım.

Çocuklarınıza vakit ayırın. Çünkü çocuklar sizi istiyor, parayı değil.

Ben her aktörün mutlaka vizörden bakmayı denemesi, hatta bakmayı bilmesi gerektiğine inanıyorum. Biz aktörler; görünmeyi bu kadar seven insanlar olarak, görmeyi bilmeden işimizde başarılı olamayız.

Sahnede ya ağlar gibi yaparsın ya da gerçekten ağlarsın. Ben ağlamayı seçiyorum. Gibi yaparsanız, seyirci de sizi seviyormuş gibi yapar.

Ben alkışı çok seviyorum. Bu hastalıktan dolayı oyunculuğa yöneldim. Bir şey yapalım da takdir edilsin derken oyuncu oluyorsun. Dolayısıyla haftada iki kez bu kadar alkışlanacağın bir iş var mıdır bilemiyorum. Oysa çocukken uçak mühendisi olmak istiyordum. Enteresan uçaklar yaratmak istiyordum. Bir gün bir şey oynadım, alkışladılar ve hayatım kaydı. Biliyorum ki, insanlar oyundan gülümseyerek çıktıktan sonra eve gidene kadar beni konuşacaklar, bu inanın bana yetiyor.

Tiyatro, insanı insana insanla anlatma sanatıdır.

Avrupa Yakası'nda ben antrenmandayım, kendi maçıma Komedi Dükkanı'nda çıkıyorum.

Romantizm üzerine konuşamam;çünkü bende o gen hiç yok. Biz gülmeye odaklıyız.

Oldum dediğim an, biterim.

Kadınlar asla basit şeylere kanmaz.