Şimdi daha iyi anlıyorum ki, nefes almak değilmiş, yaşamak. Ateşlerde yanmak gibi bir şey, seni severken,sensiz olmak….

Hani gözler varya sözleri anlatır, hani sözler varya gözleri aglatır, hani anlar varya değeri geç anlaşılır,bir de aşk varya seni bana anlatır.

Kalbimi kırmak suya yazı yazmak kadar zordur. Kalbimi düzeltmek ise gece doğan güneşe dokunmaya benzer. Sen o suya yazı yazdın. Şimdi güneşin doğmasını bekle.

Ya durgun olmalı deniz ; ya durmalı ya da kudurmalı, sonuna kadar saplanamayacksa hançer kınıda durmalı , seven ölene dek sevilmeyecekse baştan unutulmalı.

Bana kalsa gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine bütün insanlara. Senin gözlerinde ışlıdayan bir çift yıldızı gönderirdim.

Sen en büyük sevgiyi hakedecek kadar mükemmel , herkesin sevmeyi haketmeyeceği kadar özelsin.

Bazen sana gayesiz, raslantısal bakardım… sense kaçırırdın gözlerini benden. Oysa , sana bakarken gözlerinde kalbini görürdüm. Gözlerin olmadan da kalbini göreceğimden habersizdin. Ve hatta sana bakmadan seni hissettiğimi bilmezdin.

Yaşamak gecenin tüm karanlığına rağmen, buğulu bir cama güneşi çizebilmektir. Yaşamak direnmektir !

Gökyüzü yıldızlarla doluydu, ben hep seni düşünürken. Hüzün yıldızları koydum adlarını, seni hatırlatıyor diye. Aynı onlar gibi sende benden çok uzaklardaydın. Göz kırpardın uzaklardan sessizce. Bense hep seni bekledim, kırık kalbim, yaşlı gözlerimle.

Hayatta üç şeyi sevdim; seni, kalbimi, ümit etmeyi…seni sevdim, sensin diye, kalbimi sevdim, seni sevdi diye, ümit etmeyi sevdim, belki seversin diye….