Bilmem ki, aslında dost ve ikiz yaradılmış. Şu birbirini tamamlayıcı madde ile mânânın ne diye arasını açar, açar da kimsenin edemeyeceği düşmanlığı kendimize ederiz. Bu âlemde, kendi kendinin câhili olana, kendinden büyük düşman, kendi kendini bilene de, kendinden sâdık dost var mıdır?

Ağacın kıvam bulması meyveyi haber vericidir; rûhun kıvam bulması da hakîkati haber vericidir. Şu halde, rûhu hakîkatle kıvam bulmuş kimselerdir ki devran onlara ölümsüz bir hayat bahşediyor. Yaşayan, devam eden onlar… ölseler de ölmeyen gene onlar.