Âlim sanma, her gideni mektebe;
ahlâk yoksa, yok ilimde mertebe. Ne farkeder.. Tut ki, cübbe giydirsen;
pâye versen, kitap yüklü merkebe?
Ne bir savcı kalırdı, ne bir yargıç ne yasa;
şu insanoğlu önce, kendini yargılasa.
Mal, mülk, para tutkusu, nefsine gelse de hoş;
unutma ki ey insan! tabutların içi boş.
Ölmeden ölene, ölüm bir şölen;
ölümü öldürür, ölmeden ölen.
Şeytanla her savaşa, hiç korkusuzca varım,
insan şeytanlaşırsa, işte ondan korkarım.
Şerefin sebebi, sanma neseptir;
eşrefin eşekten farkı edeptir.
İlle de bir tokat mı, yemelisin ensene?
ölüm sana gelmeden, sen kendine gelsene.
Hem, islam dinine “çağdışı” dersin,
hem de cenâzende, imam istersin. Dünyada hidâyet vermezse mevlâ;
teneşirde, imam sana ne versin ?
Allah'tan korkana, ölüm yâr gelir;
ölümden korkana, dünya dar gelir.
Dostu da düşmanı da, insanın kendisidir;
ya nefsinin kölesi, ya da efendisidir.