Her insan biraz romandır, kahramandır, biraz yalandır.
Ağlamak, öfke, delice nefret, doruklarda aşk, doyumsuz sevinç, kahreden keder, kısaca hayat ve nefesindir.
Dalda muhabbette kumrular, bana ayrılığı sordular. Dedim afet, yangın, dedim kar. Dedim adet aşkı vururlar.
Dil söylemez yüreğin harbini.
Yıllar birer birer eskiyerek değiştiler. Oysa bir zamanlar çocuk gibi mahsun ve gençtiler.
Savaşlardan daha güçlüdür aşk.
Bazı şeyler var ki söylenmiyor, biz seninle sözleri susarak aştık.
Aşkları da vururlar, şarkıya şiir olur. Adanır anısına kanayan sevdanın.
Kimse kimseden üstün değil.
Her gün bir şey daha biter, giderek acı vermez biten şeyler.