Kumlara yazılmış sözcükler kadar kısacıktı ümidim. Ve anladım ki bir takım şeyleri ben ilk dalgada yitirmişim.
Seni sevmişem bir kekliğin sesini üzmekten sakınır gibi seni sevmişem gururlu dağ çiçeklerini göğsüme takınır gibi. İşte gidiyorum, hiçbiriniz, hiçbir dilde beni anlamadınız. Ben başımı verdim, sizinse insafsız bir linç oldu karşılığınız.
Bir intihar gibi puşt olmuş bu sevdalar!
Beni öldürüyorsun, git. Kalmasın sende kahrım,kalmasın derdim bakma git kafamı yumruklayıp ardınsıra ağlarsam namerdim.
Oy benim yaralım- asıl sancı, uyandığında bütün odaları boş görünce koyarmış!
Kurtlardan arta kalmış yüreğimin can çekişen o son parçasını da, sana sakladığımı bil!