adı konmamış öksüz bir sevda
gün be gün kök saldı büyüdü içimde
gözlerimin yağmurları bile;
sen diye yağdı,
gönlümün bahar güneşlerine...
yalan aşkının önünde eğildi gururum
yüreğim yol aldı sürgün mevsimlere...
ömrümün yaprakları dökülen
sarı hazan sayfalarında
bir anı bile kalmadı
yaşadığımız o büyük sevgiden
binlerce yıl uzağımdasın sanki
kalabalıklar içinde bile
bulup bulup kaybettiğim sen
samanyolunda yıldız misali
kayıp gittin ellerimden...
şimdi yağmalanan duygularımın kuytusunda
sarmalayarak öksüz sevda masalını
çiğ düşüyor hayallerimin tomurcuklarına
göğsümde bastırsam en sancılı isyanları,
denizlerde boğsam da gözyaşlarımı,
yine de geceler umut taşımıyor sabahlara
hüzün vuruyor, hasret yağıyor gönlümün kıyılarına...