mutlu çığlıklarla kanat çırpan
özgür bir martıydım rüzgarda;
elleri üşümüş ama kalbi sımsıcak
dalgalar ürkerdi çın çın kahkahamdan
tek sanaydı bütün acizliğim
bir sana boyun eğmişti asi kalbim
nasıl teslim oluyorsa doğa hazana
öyle teslim olmuştu sana yüreğim
gökler ağlarken bir kasım sabahı
sensizlik açtı güz bahçelerinde
renkler soldu,sesler sustu ansızın
o an anladım ki;sen gidiyorsun...
karardı denizler,gökler yok oldu
sessiz gölgeler indi sahillere
yapraklar sarardı,çiçekler soldu
sonbahara karıştı sensizliğin kokusu
bölündüm;şaşkın ortada kaldım
ümitlerim toz duman,yagmalandı duygularım
günahımdın;gecelerce içimde sakladığım
meğer affedilmez hata imiş aşk diye inandığım