biliyordum aslında
yalandın
ve ben o yalanı sevdim
bile bile
kanamalı bir yara gibi
sana kanadım mavi hüzünlerle
yine de bir ömür yetmedi seni sevmeme...
diyorlar ki;
acılar anıya dönüşürmüş zamanla
ne acımı dindirdi zaman
ne de kabuk tuttu içimde kanayan yara
rüzgar hala kokunu taşıyor
martılar ismini fısıldıyor kulağıma
o an sen kesiliyorum
ve bir yalana kan döküyor gözlerim...
artık uykularım kimsesiz
senden kalma bir ihanet ağlıyor
sessizce yastığımda
bir intiharın ağusu
sancılı bir kurşun gibi
meçhul cinayerler sürüyor
sevdam namlusuna şimdi...