umudumun donduğu günler
erken bastırdı akşam
karın beyazlığı yerini
soğuk, hüzünlü karanlığa bıraktı
günler güz yaprakları gibi
birer birer dökülürken
mazi denen zaman bahçelerine
ben gecenin kollarına bırakıp kendimi
senli sabahları düşledim...
güneş doğmadı karanlığıma
beyhude ışığını bekledi yorgun gözlerim...
bu soğuk, hüzünlü akşamlarda
bilsen ne çığlar yuvarlandı
kalbimin uçurumlarında...
kimi gün karlara, kimi gün korlara
gark oldu deli yüreğim...
beraber gezdiğimiz o sahilleri
binlerce kez gezdim...
yüreğimin sokak taşlarını
gözyaşlarımla eskittim...
hasret şarkılarını ezberledim
kimi gün denize martılara
kimi gün mor dağlara söyledim
ahımla inlerken gönlümün teli
isyanım sığmadı göz bebeklerime
gözyaşımı yağmurlara gizledim