önce okyanuslar kabardı içimizde
sonra yüreğimize düştü ateş
böyle başlamıştı bizim aşkımız
iki ayrı yalnızlıktı paylaştığımız
yağmurlar yağarken bir gece vakti
çekip gittin hayatımdan sessiz sedasız...
sen kayıp gidence avuçlarımdan
bütün ihtiraslar sustu içimde
bir şeyler can çekişti gecelerce
kör bıçaklar bilendi yüreğimde
ben böyle kırık dökük ben paramparça
her an bir ağrı gibi yokluğunu duyuyorum...
bana bakan gözlerin şimdi çok uzaklarda
artık avuçlarımda değil ellerin
kimsenin ulaşamadığı bu dağ başında
karanlığın en koyu olduğu yerde
ben sımsıkı sarıldım kedere yalnızlığa...