kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerde
diz çökmüşüm bilmediğim geleceğime
içimdeki çiçekleri solduruyorum
yaralı kuşlar gibi gibiyim
güz ayazlarında
kalbimi kanatıyor
kanat çırpan her martı...
artık kavgadan uzak
gönlümün mavi sokakları
içimi acıtsa da üşüdüğüm geceler
yine zorluyorum hayatın kapılarını
sessizce kahrediyorum böyle kadere
kimse bilmiyor bağıra bağıra ağladığımı...
yaşadıklarımı sana anlatamıyorum
kendi geleceğime
kendimi blie inandıramıyorum
cennet nedir bilmeden
cehennemi yaşattılar bize
inancımız kayboldu, saklandık kendimize...