hep düşünü kursan da mavi dünyanın
huzur vermez ki sana mazin;
acı hatıraların
zaman içinde dağlasanda kurşun yaralarını
ruhundaki izleri
ömür boyu taşırsın...
kabuk tutmuş yaraların
kaşınır bir zaman sonra
kaşırsın deşersin;
kanatırsın tırnaklarınla
bilmezsin ki bu kaşıntılar gebedir
unuttum sandığın sancılarına
dinmez kalp ağrılarına
bir zaman sonra hesap sormaya başlar
kabuğu düşen eski yara
oysa bilirsin
uzaklarda ağlamakta bir kırık sevda
seni düşlüyor uzak sürgün diyarında
gitmek kavuşmak istersende ona
bırakmaz ki yakanı
kabuğu düşen eski yara
alışırsın zamanla
maviden uzaklarda,denize hasret yaşamaya
yakamozlar yağsada ışık ışık gecelerine
yaşayamazsın özlediğin aşkı
mavi sevdaları
alışırsın zamanla
acılarınla,sancılarınla kalp ağrılarınla yaşamaya
kabuğu düşen eski yaranla