hatalar art arda birbirini kovalar
yenilirsin
tükenir yürek
yine dinmez acılar
üstünden geçer kıran mevsimi
dayanmaz filizlerin bu son ayaza
güneşsiz bir gök altında
yaşamaktır düşen senin payına...
ne ateşi körükleyen rüzgar
ne yüzüne çarpan yağmur değil
sevdanın altında ezilen
gururundur aslında
artık sevdan vurur kendi kendini
ömründür yanan yarin avuçlarında
en buğulu anını yaşar gözlerin
gözyaşına gizlediğin
son mavi sabahtır şimdi...
her gün biraz daha susarsın
gizli bir matem gibi büyür sessizlik
ölü kuşlar uçuşur gönül kıyılarında
gözyaşını tesbih yapsan da sabırlarına
geri dönmez sevda kuşları
geç kalmışların hazin çığlıklarına...