umutsuzken,
en çaresiz anımda bile
hala ilk sen geliyorsun aklıma
her yeni güne seninle başlıyorum
kollarımla kucaklamak,
sonzuz mavinlerinde kaybolmak istiyorum...
seni düşündükçe
içimde ak güvercinler kanat çırpıyor
bir ceylan koşuyor sana doğru
al al gelincikler açıyor yüreğimin dağlarında
içimde çağıl çağıl bir nehir
denizine kavuşmak istercesine sana çağlıyor...
öyle özledim ki seni
duman duman hasret çöktü yüreğime
dışarda uluyan rüzgara inat
saçak altındaki serçeler bile suspus
heryer herşey sessizlik kesildi
ama benim içimde öyle bir çığlık var ki;
susturamıyorum...
seni özledikçe
tamamlanmamış bir yalnızlık oluyor ömrüm
yarım yaşıyorum her anı
uzakta bir yıldız gibi susuyorum
ne denizin ne göğün mavisi kalmıyor gözlerimde...
karanlık inince ıslak sokaklara
cama vuran yağmur damlaları
sımsıkı sarılıyor yüreğime
hüzzam bir şarkı başlıyor gözlerimde
rüzgarın karanlık çığlığıyla elele
bir yağmur damlası gibi düşüyorum geceye...
sen yanımda olsaydın herşey o kadar başka olacaktı ki...