mavi bir sevdayı alıp avuçlarıma
beyaz bir yürekle çıkmıştım yola
dalgalar nasıl kavuşma özlemi ile
atılıp çarpıyorsa kıyılara
işte öyle köpük köpük
dalga dalga bir özlemle
atıldım gönlünün kıyılarına...
martıların ürküp kaçtığı
çakıl taşlarının üşüdüğü
gönül kıyılarına ulaşınca dalgalarım
umutlarım sustu köpüğüm söndü
içimde aşkınla can bulan Leyla
taş yüreğinin kıyılarında bin parçaya bölündü...
şimdi en karasını giyinmiş gece
yollarıma kuruyor hain pusuları
kuruyan ağaçların yaprak dökerken
bulutların küsmüş
yağmaz olmuş gönül sahiline
sevda yağmurlarının mavi damlaları...
sevgiler zamanla tükenir derler
meğer aynı değilmiş her baharın çiçeği dalı
zincire vurulmazmış aşkın rüzgarı
şimdi yangın yeri yüreğim
kendime söylediğim yalanlar bitti
deli gönlüm geç de olsa anladı
hiç bir güneşle ısınmaz yeşermezmiş
buz tutan yüreklerin karlı dağları...