ben tükenirken sessizce
sen sevda yerine
hasret ekerdin geceye
bir anne şevkatiyle büyütürdüm aşkı
yüreğimin el değmemiş bekaretinde
gizli bir kaçak gibiydi kalbin
gecenin ihanetlerine gebe...
oysa ben;
düştüğüm bütün uçurumlarda
hep seni arardım
el yordamıyla
arsız yağmurlar yağdığı zaman
sarılırdım geceye
gece ıslanırdı
ben sırılsıklam ıslanırdım
yüreğim üşürdü
korkardım
ve gizli gizli ağlardım...
sen giderdin
kuşlar ardın sıra kanat çırpardı
kırlangıç fırtınaları eser
hüzün yağmurları yağardı
ve ben unuturdum bütün renkleri
kalbimin kuytularında
bir kaç damla mavi kalırdı...
şimdi;
başıboş bıraktım kelimeleri
yalnızlığımı böldüm iki zamana
senden önce
ve senden sonra
rüzgara bıraktım
sevdanın bütün renklerini
kalmadı hayallarimden eser
kırıldı yüreğimdeki son mavi...