içime doluyor bir elveda sızısı
üstüme devriliyor bu kör karanlık
gözlerim sırılsıklam geldiğim bu şehirde
özlemlerim yarım kaldı düşlerim kırık
hangi kıyıya vurduysa dalgalarım
yenilmişim,kaybetmişim acılar tanık...
senindi yarım kalan bütün şiirlerim
şafak sancısıydın gecelerimde
şimdi sabahın alacası tükendi
yeşil bir dal kırıldı içimde
baharı seninle kucaklardı yüreğim
sararan gençliğimin sonbaharısın artık...
şimdi mevsim hüzün aylardan pişmalık
içim ürperiyor bozkır ayazlarında
denizler çekildi derya kurudu artık
kesildi martıların çığlıkları
duygularıma gem vurdum yüreğime demir parmaklık
giremezsin kalbimin sokaklarına artık...
bundan böyle hiçbir şehir mekan
hiçbir yürek yar değil bana
yalnız bırakmaz oldu beni yalnızlık
rüzgarına yenik düştü uçurtmalarım
içime gömdüm bütün depremlerimi
"dalıp dalıp maziye gitmelerimsin artık"...