Bilirim buz dağıdır özlem, eflatun sabahlarda. Bilirim kulaklarım çınladığında özleyenim vardır uzaklarda ve yine bilirim ki özleyenim özlediğimdir aslında….
Karanlık akşamlarda ,mutsuz yarınlarda,yalnızken uzaklarda gülmeyi unutma! sevdiğin seninle olmasada sevmeyi unutma! sevmeyi unutmuş olsanda sevildiğini unutma.
Özlem yakarsa yüreğini ve acı çekersen hasretten beni an! çünkü ben içimde yüzbinlerce özlemimle her gün seni yaşıyorum, seni delicesine özlüyorum, sana doyamıyorum….
Ne seni unutturacak kadar zaman geçecek neden geçen zaman seni unuturmaya yeteek. Bırakıp gitsende unuturum sanma, zaman alışmayı öğretir unutmayı asla….
Günler ne kadar cok olsada gecmeye, özlem ne kadar zor olsada bitmeye ,günes ne kadar yakici olsada sönmeye mecburdur.
Dogan her günün sabahında içimde gözlerini görebilme aşkı olmasa inan hiç bir seye deymezdi yaşamak.
Akşam güneşi aşıyor yine dertlerim başlıyor ufuktaki kızıl gurup yüreğimi ateşliyor.
Baharımsın gülümsün, kanaryam bülbülümsün, senden ayrılamam ben sen benim kaderimsin.
Öyle senden çok uzaklarda değilim, görmesini bilen gözlerin bakışındayım, belki sana senden daha yakın bir yerde, çarpan kalbinin her atışındayım….
Eğer beni hissetmek istersen bir gece yarısı odanın tüm pencerelerini aç ve içine derin bir nefes çek bilki içine çektiğin her nefeste beni tadacaksın.