Pir sultan abdal’ım ey hızır paşa
gör ki neler gelir sag olan başa
hasret koydu bizi kavim kardaşa
kâtip ahvalimi şah'a böyle yaz.
Siz de "şah" diyeni öldürürlerse, açılın kapılar şah'a gidelim.
Demiri demirle dövdüler; biri sıcak biri soğuktu. İnsanı insanla kırdılar; biri aç biri toktu. Nasıl yar diyeyim ben böyle yare
mecnun edip çöle saldıktan sonra
alemin bağına bülbüller konmuş
nidem benim gülüm solduktan sonra.
Hiç ellerin taşı bana değmez, ille dostun gülü yaralar beni.
Cehennemde ateş yoktur, her insan kendi ateşini bu dünyadan götürür.
Başım alıp hangi yere gideyim
gittiğim yerde buldu dert beni
oturup benimle ibadet kıldı
yalan söyledi de yüzüme güldü
yalın kılıç olup üstüme geldi
çaldı bölük bölük böldü dert beni.
Alem çiçek olsa arı ben olsam dost elinden tatlı bal bulamadım.