insan nasıl yazar hikayesini
bir dağın yamacında dinlenirken
yürüdüğü yol yük olmuşken kalbinde
bir ırmağın kıyısında soluklanırken
nasıl düşer yaprak suya
nasıl bilgeleşir insan
bu diyalektik nehirde
insan nasıl yazar hikayesini
dev bir çınarın gölgesinde
öğrenirken ağaç olmayı
bir çocuğun gözlerinde
okurken hayatın mucizesini
üstü başı perişan
bir deliyi kucaklarken
nasıl bilgeleşir insan
bu diyalektik nehirde
insan nasıl yazar hikayesini
işkence görürken karanlık bir hücrede
sefalet içinde açlık çekerken sokakta
bir parça ekmek iki zeytin için yük taşırken sırtında
ne hisseder ne yaşar ruh
nasıl bilgeleşir insan
bu diyalektik nehirde
insan nasıl yazar hikayesini
tecavüze uğrarken karanlıkta
ölürken çocukları savaşta
acı vazgeçilmez dostu olurken
ve inanmak tek tutamağı
yaşama nasıl gülümser tekrar tekrar
nasıl bilgeleşir insan
bu diyalektik nehirde
bir martı sesi yapışır yüzümüze
bir çocuk kahkası çınlar içimizde
bir gül apansız açılır ellerimizde
bir yaprak düşer yüreğimize
içimizdeki nehir delice akar
menekşeler açar yürüdüğümüz yolda
fırlatır atarız bize ağırlık yapan ne varsa
ağaç fısıldar bilgeliğini
çocuk yüreğimize dokunur parmakları ile
karanlık altını çizer aydınlığın
kötülük altını çizer iyiliğin
zıtlar kucaklar birbirini
dünya delice döner yeşilin mavinin üstünde
tuhaf bir slogan dolaşır havada
nasıl bilgeleşir insan bu balçık karası nehirde
dinleyerek doğanın fısıltısını
nasıl büyür yürek
nasıl aydınlanır zihin
nasıl bilgeleşir insan
bu diyalektik nehirde