Ağaç dallarında rengarenk
bahar kuşlarıyla
çocukların pür neşe
uçup oynadığı bahçe
sınırları mayınsız yurt bana
Gül dalına asılı gömlek
yüreğimi kabartır her sabah
içimi titretir kelebek
Bir küçük pencereden ferah
gün ışığını almak içeriye
Gücüm yettiğince çalışmak
gereksindiğim kadar ancak
tüketmek ürettiğimi
arsız paylaşım savaşları yerine
çocukların küçük oyunlarına
katılmak sevinçle
yeter de artar bana
İnsan olmanın büyüsü
sevebilmek insanı
gül dalına asılı gömlek
dalgasını geçerken rüzgarla
kendi seçtiği yola
uğurlamak zamanı
Çiçek bürümüş bahçede
karşılarken yeni bir günü
gönül yarası olmadan gülümsemek
ömre sunulan en güzel renk
İnsan daha ne bekler
göz göze gelmek için
Dünya yüzlü kardeşleriyle
Bir mısra sevgi herkese yeter
kardeşlik için
herkese yeter bahar bahçe