Öyle güzel sözler koyuyor ki şiir sofrasına
ancak bir kardeş böyle bir yürekle kardeşi
sokabilir dokunulmaz imgeler arasına
ve öyle koşulsuz alabilir Prometeus' tan ateşi
Her şeyi üst üste getirip koyarken derin dalga
sırtını dayadığı söğüt ağacından acemi
karşı durur rüzgara denize açılırken gemi
Kardeşimdir düşer davetsiz kırılganlığa
Hep inandım kardeşlik yakışır insana
Kardeşlikten daha güzel şey sunamaz insan
yar gider sel gider kuşlar gider aşk azalır
bükülür çığda yol arkadaşlığı
koparılamaz kardeşliğin can bağı
Yalın istemimdir sesimi bağışlarım akıntısına
tereddütsüz geçip giderken zaman
kılıç ve rüzgarın açtığı yaranın ağzına
gömleğini sarmaya hazır
ekmeğin tuzunu kor su taşır Kaf dağına
bir kardeş yağmuru paylaşarak çoğalır
Öylesine güzel sözlerle işliyor ki gül oyayı
insan kendi yarattığına şaşarak bakıyor
Şehrin ortasından geçen nehrin
yatağında örselenen cana sır katıyor
yalın sözü koynunda büyüten göze
Elele bir akarsu olup kalbinde yer verdiğin
kardeşliğe hazır bir insana açmak kapıyı
bütün akarsuları sunmaktır denize